نازی جان
اوخویان: ابوالفتح علیف
ای خوش آنروز که با یار سر و کارم بود
بیزبان با نگهش فرصت گفتارم بود
آنکه من بسته زنجیره مویش بودم
وه چه خوش بود که او نیز گرفتارم بود
شب که مهتاب به خلوتگه من میتابید
ماه من نیز در اندیشه بیدارم بود
نیمه شب شمع چو میمرد در آغوش نسیم
یاد او شمع شب افروز شب تارم بود
.......................
روم صحرا من خسته
بچینم گل دسته دسته
آیم به خانه تو نازنینم
لبم پر از خنده و دلم شکسته
ای حبیبم نازی جان رفته شکیبم نازی جان
برده صبر از کف من جور رقیبم نازی جان
بکن رحم ای دل زارم
شده پر خون ز غم دیگر
سفر کنم در پی یار دگر
طلا گیرم قدش را ز پا تا سر
ای حبیبم نازی جان رفته شکیبم نازی جان
برده صبر از کف من جور رقیبم نازی جان.
