گوروشک شهریار ایله
یازان: علی آقا واحید
اوخویان: ابوالفتح علیف
گئچسه ییدی خوش گونوم اگر او گول عذاریله
اغیاره مینت ائتمزیدیم آه و زاریله
من اول صفا کی عاریض جاناندا گورموشم
هرگیز ده ییشمه رم اونو یوز مین باهار ایله
بیلمز ویصال قدرینی هر عاشیقم دئیه ن
تاپانمایانجا درد و غمی اینتیظاریله
معشوقه عاشیقیله تانینمیشدیر عاله مه
قیمت له نیر قاش ایله اوزوک، زر عیار ایله
جانانه اوز دیلیمله ده دئدیم، عاشیقم سه نه
ذوقوم سنین له دیر، نه ایشیم وار کینار ایله
دیوانه یم می من، یئنه زنجیره باغلانام؟
سالمیش کمنده منیزولفون، یار ایله
کویی نیگاره لایقی یوخدور هر عاشیقین
من تاپمیشام بو کعبه یه یول اعتیبار ایله
عشق اهلینی طبیعت اوزو ایمتاحان ائدیپ
مجنونو دردی هیجر ایله، منصوری دار ایله
عالم بیزیم دیارین حسرتین چکیر
بیز موهریبانلیق ائله ریک هر دیار اله
آهو باخیشلی آذربایجان گوزه للری
بیر باخ، چمنده سئیر ائله ییر قاتار ایله
واحید بو شعری تبریزه گوندر مک ایسته رم
قسمت اولسایدی، بیر گوروشک شهریار ایله
=================
برگردان فارسی:
اگر روز خوشم با ان گلعذار میگذشت
با آه و زار منت اغیار را نمیکشیدم
من آن صفایی را که در صورت جانانم دیده ام
هرگر با صد بهار عوض نمیکنم
قدر وصال یار را هر عاشقی نمیداند
مگر اینکه درد و غم انتظار را پیدا کرده باشد
معشوق با عاشقش در جهان شناخته میشود
قیمت انگشتر با نگینش بالا میرود
با زبان خودم به جانانم گفتم عاشقت هستم
با تو است که سر ذوق میایم چه کار با دیگران دارم
مگر دیوانه هستم که به زنجیرم ببندند؟
مرا زلف یار است که به کمند انداخته است
هر عاشقی لایق کوی نگار نیست
من با اعتبارم به این کعبه راه یافته ام
اهل عشق را طبیعت خودش امتحان کرده است
مجنون را با درد و منصور را با دار
دنیا حسرت دیار ما را میکشد
ما با همه مهربان هستیم
زیبارویان آذربایجان که نگاهی چو آهو دارند
بنگر که در چمن قطار قطار سیر میکنند
واحد این شعر را میخواهم به تبریز بفرستم
کاش قسمت میشد با شهریار ملاقات میکردم.
