حکیم ماللا محمد فیضولی دان بیر غزل
آشییانی-مورغی-دیل زولفی-پریشانیندادیر,
قاندا اولسام, ائی پری, کؤنلوم سنین یانیندادیر
عشق دردیله خوشام, ال چک الاجیمدان, طبیب,
قیلما درمان کیم, هلاکیم زهری-درمانیندادیر
چکمه دامن ناز ائدیب اوفتاده لردن, وهم قیل,
گؤیلره آچیلماسین اللر کی, دامانیندادیر
گؤزلریم یاشین گؤروب شور, ائتمه نیفرت کیم, بو هم
اول نمکدندیر کی, لعلی-شککر افشانیندادیر
مستی-خوابی-ناز اولوب, جم ائت دیلی-صدپاره می
کیم, اونون هر پاره سی بیر نؤوکی-موژگانیندادیر
بس کی, هیجرانیندادیر خاصییتی-قطعی-حیات,
اول حیات اهلینه حیرانم کی, هیجرانیندادیر
ائی فضولی, شمع تک موطلق آچیلماز یانمادان,
تابلار کیم, سونبولوندن ریشتئیی-جانیندادیر.
================
اشیان مرغ دل در زلف پریشان تو است
ای پری هر جا که باشم قلبم کنار تو است
با درد عشق خوش هستم دست از علاجم بکش طبیب
درمانم مکن که زهر درمانت موجب هلاکم میشود
ناز کرده و دامنت را مکش از افتاده گان حذر کن
مبادا دستهای اویزان به دامانت به آسمان بلند شود
اشک چشمانم را ببین شور است نفرینم مکن، اینهم
از آن نمکی است که در لعل شکر افشانت است
مست خواب ناز شو و دل صد پاره مرا جمع کن
که هر پاره آن در یک نوک مژگانت است
از آنجا که هجران تو موجب قطع حیات است
حیران به زنده بودن آنهایی هستم که در هجران تو اند
ای فضولی چو شمع مطلقا خواهی سوخت و
باز نخواهد شد تاب سنبلی که در رشته جان تو است.
