محمد فیضولی دان بیر غزل
اوخویان: قدیر رستموف
یار قیلمازسا منه جور و جفادان غیری
من اونا ایله مه رم مهر و وفادان غیری
ای دئین "غیره کونول وئرمه" هانی من ده کونول
سر زولفون ده اولان، بخت فارادان غیری
قیلدی مجنون کیمی چوخ لار هوس عشق ولی
دورمادی درده، من بی سر و پا دان غیری
مشک چین، زولفون ایله ایله سه دیوی نه عجب؟
نه اولور اوزو قارا قول دا*، خطا دان غیری
لبینه چشمه یه حیوان دئمه زم کیم لبینین
وار بیر جانه یارار فیضی، بقا دان غیری
هیچ کیم بیلمه دی تحقیق ایله آغزین سیرٌٍٍَُِّین
سیرٌ غیبی نه بیلیر کیمسه خدا دان غیری؟
ای فضولی بیزه تقدیر، غم ائتمیش روزی
قیلالیم** صبر، نه دیر چاره ریضا دان غیری؟
* غلام
**ائده ک
=========
برگردان فارسی:
گر چه یار غیر از جور و جفا در حق من نمیکند
من غیر از مهر و وفا در حق او نمیکنم
ای کسیکه میگویی "به کس دیگری عشق نورز" من عشقم
کجا بود
غیر از بخت سیاهی که مبتلای سر زلف اوست
خیلی ها همچو مجنون هوس عشق داشتند
ولی هیچ کدام مثل من بی سر و پا تحمل درد را نداشتند
اگر مشک چین با زولف تو جنگ کند عجیب نیست
مگر غلام سیاهرو غیر از خطا چیزی دارد؟
به لبت چشمه حیوان نمیگویم که لبت
فیضی دارد که به قیمت جان میارزد
هیچ کس با تحقیق سر دهانت را ندانست
سر غیبی را غیر خدا چه کسی میداند؟
ای فضولی تقدیر روزی ما را غم قرار داده است
باید صبر کرد غیر از رضایت چاره ای نیست.
